درخشان تر از خورشید ، دوست داشتنی و آرام . دلم می خواهد هر روز صبح زود ، حتی زودتر از وقتیکه مادرها از خواب بیدار می شوند ، بیایم به دیدنتان. بیایم و با بال سفید آرزوهایم در فراز آسمان آبی رنگ وجودتان پرواز کنم.
بیایم و کودکان پاکی را تماشا کنم که با آن جثه ی کوچکشان در صحن بزرگ حرم می دوند ، و فرشته هائیکه چادر نماز گلدارشان را به سر انداخته اند و برای من دانه می ریزند . و دل آشوب هایی که به آرامش تبدیل شد و غصه هایی که اشک شدند ، سر خوردند و رفتند .
یک کبوتر مثل من هرجا که بال بزند و هرکجا هم که برود ، دلش همیشه برای یک گنبد طلایی می تپد . من دوست دارم بال هایم هوای حرم شما را در آغوش بکشند!
هم غریبی و هم پناه غریبان ، ای خورشید نورانی خراسان
درباره این سایت